Wat was het een feest! Tweeëndertig acts, vier locaties, drie dagen, ontelbaar veel publiek, glazen bier en plezier. De laatste dag van Grunnsonic zit er alweer op! Het was een fantastisch feest! We bedanken iedereen die hierbij de betrokken is geweest, zonder jullie was het niet mogelijk geweest! Hieronder kun je nog nagenieten van het laatste verslag van deze editie.
De laatste avond doet zich natuurlijk niet onder aan zijn voorgangers. Epische taferelen, parel momenten en Giel Beelen op bezoek in de Buckshot. Als je er niet bij was, heb je echt iets gemist!
De afsluitende avond bestond uit 9 acts, met wederom, diversiteit, talent en passie. Vincent Kenter start deze avond in de Koster. Met zijn warme stem, dromerige gitaar-riffs en effecten weet hij het publiek te betoveren. We wanen ons in een droomwereld van diepe oceanen en eindeloze mogelijkheden. Vincent is een eenmansact die de hele zaal vult met zijn alternatieve indiefolk. Invloeden van Radiohead en Fleet Foxes zijn duidelijk te horen en het publiek kan deze pionier duidelijk waarderen. De toon is gezet.
Om half tien gaat in De Walrus de Sexton Creeps van start en zij openen hun show met de woorden: “ We zijn begonnen” en gaan dan ook gelijk los. De zaal heeft er zin in. Ze kunnen de fratsen van de zanger dan ook waarderen. Hij pakt de zelfgemaakte telefoon microfoon vast, tilt de standaard op en begint ermee te zwaaien. Dit beloofd wat voor de rest van het optreden. Het publiek komt dichterbij en zijn duidelijk nieuwsgierig naar wat dit zestal nog meer te bieden heeft. Op de vraag hoe wij hun muziek mogen noemen, breekt er een grote discussie los. Zelfmoordpop? Grondmijnpop? Ondefinieerbaar dus, maar daarom des te interessanter. Wie nieuwsgierig is geworden naar deze band, kan hen op 6 maart in de Vera bewonderen.
Op dezelfde tijd gaat Inge van Calkar los in de Buckshot. Het is er bom en bom vol. Er is werkelijk geen plek meer bemachtigen. Op de trap staat een rij mensen en zij dringen om een glimp op te vangen van deze rockchick. Wij zijn niet de enige die Inge en band willen bewonderen, want ook Giel Beelen komt kijken hoe het deze band vergaat. Ze zetten een geweldige show neer en de mensen schreeuwen om meer. Helaas gaat het programma verder, dit is nog maar het begin!
Wanneer Inge stopt begint de sympathieke Groningse band Sprokkelhout in de Koster. Een leuke naam, die niets doet vermoeden van de tomeloze energie die achter deze jonge band zit. Ze rocken hard en nemen het publiek gemakkelijk mee. Jong of niet, boordevol talent en power zitten deze gasten zeker. Sprokkelhout heeft nog veel te geven aan de wereld en we zijn benieuwd wat zij voor ons nog in petto hebben.
Ondertussen weet het drietal van The Black Cult (foto) het publiek goed warm te draaien in de Lola. Deze garagerock-band gaat helemaal los en opent de avond sterk met een bak lawaai van jewelste. Of het publiek klaar is of niet, het dak gaat eraf in de Lola. Hun muziek spreekt een taal van; “Kom maar op. Wij lusten jullie rauw!”
De Walrus puilt nu rond klokslag elf uur al helemaal uit. De tafels en stoelen worden aan de kant geschoven om ruimte te maken voor de mensen die nu voor de deur staan om naar binnen te kunnen. Het duurt even voordat The Tightropes kunnen beginnen, maar dat maakt het publiek niet uit. Zij zijn er klaar voor en zodra de eerste tonen gespeeld zijn gaat het ook hier los. Het publiek krijgt een mix van rock ’n roll en blues met lekkere loopjes en strakke riffs geserveerd. Deze jongens weten duidelijk waar ze van houden en geven een goede show weg. Het publiek is niet te stoppen en de rij buiten blijft maar aanhouden. Dit feestje houdt nog eventjes aan.
We zijn alweer over helft van de avond, maar we hebben nog een hoogtepuntje te goed in de Buckshot. Het publiek krijgt een te gekke show van de Dudettes voorgeschoteld en velen weten dan ook hun weg te vinden naar deze topband. Wat een plaatje om naar te kijken en wat een ijzersterk geluid heeft deze band. Voor degene die hen niet kennen, ze hebben iets weg van Skunk Anasie, maar dan met een extra dimensie soul, meer diepte en een fris eigenzinnig geluid. Het publiek geniet overduidelijk en ook hier staan de mensen weer op de trap te dringen om een blik te kunnen werpen op de band. Dit wordt een topjaar voor de Dudettes!
De Lola is toe aan hun laatste act genaamd Avery Plains. Het is een bonte verzameling muzikanten van jong en oud, hyperactiviteit en rust. Deze band is opgebouwd uit extremiteiten en geeft je een gevoel van acceptatie. Voor iedereen en alles is er plek in de wereld en dit hoor je ook in hun muziek. Ze raken de juiste snaren op het podium en in het publiek. Het sex, drugs en rock ’n roll gehalte is in ieder geval zeer hoog!
De avond is voorbij gevlogen en de afsluitende act vindt plaats in de Koster. Het publiek heeft er nog niet genoeg gehad, want de Koster loopt alweer aardig vol. De band View for a Day speelt. Het zijn jonge muzikanten die duidelijk op zoek zijn naar een eigen sound en dat doen ze goed. Harde snelle nummers worden afgewisseld met melancholische warme klanken. Ze spelen strak en overtuigend. Het publiek is uitgelaten en geniet. Eigenlijk mag deze avond nog veel langer duren, maar helaas is dit dan toch echt de laatste act van Grunnsonic 2014.
Het waren weer drie onvergetelijke dagen. Het opkomend talent die we de afgelopen drie dagen hebben mogen showcasen gaat zeker zijn weg vinden in de Groningse muziekscene en ver daar buiten. Het was een eer om deze bands een podium te geven en om het publiek te zien genieten. Een zeer geslaagd Grunnsonic 2014! Op naar de volgende editie!
Foto: © Jan Lenting
