De tweede dag van Grunnsonic liet goed zien hoe veelzijdig de Groningse muziekscène is. Café De Walrus stond in het teken van ‘roots’-muziek, waarvoor The Blind Roofers als eerste aantraden. Waar het vele publiek wat onwennig aan de avond leek te beginnen, heeft de band duidelijk een goede flow te pakken. Geen wonder ook, Grunnsonic was het derde optreden van de dag. Opvallend is hoe deze jonge band een volwassen geluid produceert. Soms hoor je CCR, maar ook de door folk en country-invloeden waant het publiek zich in een plattelandskroeg in het zuiden van de VS.
De bluesrock van Harry van Lier zet de sfeer van deze avond perfect voort, er wordt gedanst en gepraat. De diepe, rauwe stem heeft een ontspannende werking. Met de warme freakfolk/orgelgospel van Harm’s Fork wordt de avond in De Walrus afgesloten. Spiritueel leider Harm Wierda verkondigd het woord van Harm’s Fork; rauw, vol passie en met een bevlogen energie waar een windmolenpark ‘u’ tegen zegt.
In Buckshot treft Vincent Kenter een volle zaal. Met zijn sfeervolle, ietwat melancholische folk laat hij je verlangen naar koude winteravonden. Op de afgeladen bovenverdieping van Buckshot weet Oes haar publiek lekker aan het dansen te krijgen. Compleet met achtergrondkoor en blazers is deze band een swingend geheel, haar popliedjes worden met veel enthousiasme onthaalt. Ook de hiphop georiënteerde popliedjes van Stuart Mavis zijn een ware traktatie voor het in grote getale aanwezige publiek dat zonder blikken of blozen meezingt en klapt als de frontman daar om vraagt.
Het is al gelijk heel druk in café The Crown als Sascha Elisah in de bovenzaal haar country-geïnspireerde nummers ten gehore brengt. Vol aandacht luistert het publiek naar haar prachtige stem. Iets minder druk maar daarom niet minder indrukwekkend is het optreden van I Took Your Name. Interessante composities en een zanger die, met z’n ogen dicht, iedereen weet te raken.
Een paar straten verderop, verstopt in een tussensteeg, speelt Meadowlake in de Warhol voor een klein publiek dat aandachtig staat te luisteren. De band heeft geen interactie met het publiek. Dat hoeft ook niet bij de muziek die ze maken. Gewoon ogen dicht, luisteren en wegdromen. De sfeer bij Model Depose is het tegenovergestelde. Het publiek danst, klapt en er wordt zelfs meegezongen bij sommige nummers. Catchy electropop met een herkenbare 80’s sound zorgt voor de perfecte afsluiter van de tweede en laatste avond van Grunnsonic in de Warhol.
Foto’s door Mischa Veenema
