Met wel 50 acts en 60 optredens is Grunnsonic flink gegroeid en dat was gelijk al te zien. Volle zalen, vette bands en dansen tot in de late uurtjes. De eerste dag was er één voor in de boeken.
Dag 1 ging op een relaxte manier van start maar met een dijk van een programma in de Jack Daniel’s Barn aan het Damsterplein.
Met acts zoals Santa Fé, Vikings in Tibet en The Black Cult werd de toon meteen gezet. Grunnsonic laat
Gronings talent zien en dat heeft de stad veel. De grote rode schuur heeft een indrukwekkend uiterlijk en ook binnen is het Jack Daniel’s thema mooi uitgevoerd. Een mooie setting voor de bands om te spelen dus. De relaxte sfeer was te merken aan het publiek die per band leek te groeien. Waar ze eerst rustig en met bescheiden aantallen stonden te luisteren en langzaam los kwamen bij acts zoals Santa Fé, ging het feest in de avond helemaal los bij The Black Cult met een compleet gevulde tent.
Een nieuwe locatie dit jaar was de Men at Work, omgetoverd van een winkel tot een plek waar de wat rustigere, singer-songwriter en gitaarmuziek beluisterd kon worden. Met een groot team aan personeel, een flinke dosis enthousiasme, garderobe én gratis consumpties, was de Men at Work al snel gevuld en mocht The New Poor voor een mooi publiek spelen. Ze wisten het publiek al bij de eerste nummers mee te nemen in mooie gevoelige, maar daarom niet minder, krachtige muziek. MyDearestDear wist het publiek nog meer dichterbij te krijgen, zowel letterlijk als figuurlijk, en speelden op een stuk zachter volume hun breekbare maar melodieuze liedjes. Na twee duo’s mocht Iris Rijnsewijn de avond, nog steeds voor een volle tent, afsluiten. Ook Iris was niet alleen, maar werd begeleid op contrabas door Maarten van der Helm. Het was duidelijk dat zowel het publiek als het personeel van de Men at Work het erg naar hun zin hadden en dat het hoogstwaarschijnlijk smaakte naar meer.
Op een steenworp afstand ging de boel los in Cleopatra. Het publiek wist de ruimte te vullen van podium tot aan de deur om aandachtig te luisteren naar eerste act Alfonso y señor Léon, die zich weinig aantrok van de technische problemen in het begin van de set en het publiek wist te vermaken met hun instrumentale, bijna film-achtige muziek. Verschillen in acts en muziek of niet, Cleopatra bleef de hele avond stampvol en leek het verschillende aanbod meer dan te waarderen met de stevige muziek van The Anti-D’s en de dansbaarheid van Dramali.
Bij de Warhol was de sfeer zeker niet minder. Al bij de eerste band New Red Fading, die zich meer dan thuis voelt in de Warhol en zelfverzekerd een stevige set neerzette, was de hele eerste verdieping gevuld met jong en enthousiast publiek. Bij Marble Heart was het al zo vol dat publiek zich moest verplaatsen naar de trappen en andere verdiepingen maar bleef iedereen in de buurt om los te gaan. Aan Tied Laces de eer om als laatste in bandformatie een show neer te zetten om vervolgens het nachtprogramma in te luiden met de lekkere house muziek van Aesty. Voor het publiek leek de overgang hartstikke soepel te gaan en verspreidde iedereen zich snel over de dansvloer om los te gaan. Waar het in de rest van de binnenstad langzaam afliep vond men de Warhol om de eerste avond goed af te sluiten. Voor ieder wat wils met de Drum n Bass van Fre4knc, de electro van Ambivalenz, de passende techno van Mononoid en industrial hardcore van Dither voor de late uurtjes. Een knallende afsluiter en heel goed begin van Grunnsonic.
Foto’s (van boven naar beneden): DraMali © Joey Feikens, Marble Heart © Joey Feikens, The Anti-D’s © Elbert Fliek
