Wat is het leven soms heerlijk onrechtvaardig. Ik ben weliswaar nog niet eens een leesteken in de voetnoot van de geschiedenis van zZz, maar als scribent kun je jezelf er toch mooi in schrijven – in de beste traditie van wethouder Juinen. En dat ga ik dus nu even doen voor ik echt ter zake kom.
We schrijven het vorige millennium toen ik tweede viool (of was het gitaar?) speelde in een Amsterdams punkrockbandje dat nog geen naam had en ook geen zanger, maar wel een gitarist (mijn huisgenoot Seger) en een drummer (z’n vriend Björn). Björn was een zachtaardige en altijd goed geluimde beer van een kerel die een goedbetaalde baan in de IT combineerde met veel blowen.
Onze band had volgens mij ook een bassist, maar zijn naam en gezicht zijn me ontschoten. Zoals wel meer gebeurtenissen uit die tijd vanwege onze rock ’n roll-lijfstijl zijn opgelost in mijn vergetelheid.
Wat ik nog wel weet is dat Björn op zeker moment verhuisde van z’n hol in Oud-West naar boerderij De Rijkstee in Badhoevedorp. Dat klinkt sjieker dan het was. Het was een wat smoezelige verzamelplaats voor verschoppelingen. Volgens mij woonden er alleen jonge kerels.
Er was ook een enorme en altijd gesloten schuur waar ze iets schimmigs met auto’s deden en er was een kelder om te repeteren. Een van Björns huisgenoten, een langharige zwijgzame gozer, kwam wel ‘ns kijken en luisteren, zei geen woord en vertrok dan weer. Dat was Daan.
Het ‘repeteren’ van ons was eigenlijk vooral richtingloos jammen. Het leek meer een excuus om samen te blowen, drinken en herrie te maken.
Een bandnaam werd op zeker moment wel bedacht toen Seger er een tijdje uit was vanwege z’n rug.
Ik heb één keer met Hernia opgetreden in de enorme huiskamer, maar met mijn beperkte vaardigheden voelde ik me het vijfde wiel aan de wagen.
Dat bleek wel, want kort nadat ik de band verliet kreeg Hernia een zanger en maakte in mum van tijd naam met muziek in de stijl van Raggende Manne. De zanger durfde overigens alleen het podium op als hij een fles rode wijn achter de kiezen had. Hernia speelde ook in het vermaarde VPRO-programma Club Lek.
Of Björn toen al samen met Daan in de kelder bezig was moet ik vanavond nog maar eens vragen. Maar op zeker moment ontstond in de krochten van die boerderij een duo dat met broeierige, trashy orgelrock nog veel meer opzien zou baren, tot diep in de binnenlanden van Japan.
zZz was de naam en de muziek van Daan en Björn was volstrekt uniek. Moderne oermuziek, gemaakt met slechts een orgel, drums en duistere zang met veel galm.
Ze mochten twee liedjes opnemen voor de verzamelplaat van het Unsigned project en Ferry Roseboom van Excelsior was zo onder de indruk dat hij twee van de nummers die de band opnam, Ecstasy en Godspeed, nog uitbracht op vinylsingle, vóór de officiële compilatie uit was.
Daarna was het nog even wachten op de debuutplaat, maar dat kwam ook doordat het Amerikaanse label Howler Records het album gelijktijdig wilde uitbrengen als Excelsior.
Het maakte voor de ontvangst niets uit: debuutplaat The Sound of zZz sloeg in als een sexbom: elf broeierige en/of opzwepende songs die je onderdompelen in een nachtelijk avontuur.
Tours door Amerika en Japan volgden spoedig en Björn kon z’n baan in de IT opzeggen.
En zZz bleek live nog beestachtiger te zijn.
De muziek van Sound of zZz werd ook gebruikt in verschillende reclames. Het nummer O.F.G. werd gebruikt in het computerspel Driver: Parallel Lines van Atari , Lalala werd gebruikt in het achtste seizoen van CSI in de aflevering Two and a Half Deaths.
Fast forward naar 2025 – dat is verdomme twintig jaar, waar blijft de tijd!
Na de debuutplaat volgden nog Running with the Beast in 2008 en Juggernaut in 2015, die wederom warm werden onthaald in binnen- en buitenland.
En toen begon toch die opwindende IT-wereld weer aan Björn te trekken.
Dat laatst weet ik niet zeker, maar het werd wel stil rond zZz, heel lang stil.
Tien jaar verstreken en het leek alsof de beertjes Björn en Daan met zZz in een eindeloze winterslaap waren verzonken.
Maar kijk nou, in de herfst van 2025 is zZz weer ontwaakt en steken de twee hun koppen met inmiddels grijze maar nog steeds wilde haren weer boven het maaiveld uit.
Het mooie is dat zZz na al die jaren nog steeds even opwindend en energiek klinkt. Behoorlijk tijdloos ook.
De nieuwe plaat heeft de onmogelijke titel Konnichiwa – Guten Tag – Money Money, maar klinkt zo goed en past zo naadloos op de voorgaande muziek dat het lijkt alsof de band geen pauze van tien jaar, maar tien dagen heeft genomen.
Hierbij geef ik graag nog even de mic aan Barend Brieffies van Excelsior, wiens woorden ik van harte onderschrijf:
Het nieuwe album markeert een nieuw hoofdstuk voor het duo. Hoewel de onverschrokken energie van vroeger nog altijd aanwezig is, klinkt zZz beter dan ooit.(…)Een explosieve mix zonder regels. Met slechts een oud Philicorda orgel, wat synths, drums en vocalen bouwt zZz wederom zijn eigen muzikale universum. Geen stijlregels, maar een bonte mix van new wave, kraut, punk, stoner, indie, shoegaze en sleaze. Alles samengesmeed tot een album vol bangers… no fillers. Ottenheim en Schinkel omschrijven hun nieuwe sound als “fris en gejaagd”. Elke track is een uniek onderdeel van een weelderig geheel: dansbaar, donker, sexy en vreemd vertrouwd. Lyrisch voert het album de luisteraars langs thema’s als liefde, verlangen, loslaten, sex, drugs, rock & roll en herinneringen daaraan. Maar ook de onderhuidse vervreemding van de moderne wereld sijpelt door de teksten heen.
Green Hornet
Over Green Hornet kan ik natuurlijk alleen maar positief zijn aangezien zanger/gitarist Olaf onze directeur is. Nee hoor, grapje. De bluesy vuige garagepunkband Green Hornet is een fenomeen dat al in 1992 begon en zoveel zweet (en waarschijnlijk ook wel wat bloed) heeft gegutst op podia in heel Europa dat het bijna beschamend is om dit vermetele trio (met drummer Koos Borg en orgelgeweldenaar André Dodde) hier nog te introduceren.
Kijk anders even rustig op deze pagina van de onvolprezen website van Poparchief Groningen Green Hornet – Poparchief Groningen.
En kom dus op tijd, want ook Green Hornet smaakt net als zZz live het allerbest.
-Igor
